πήγε η Ελένη σήμερα στο στέκι της γειτονιάς μας ονόματι Βershka και αγόρασε άλλο ένα φόρεμα.μακρύ ως ράσο.
το φόρεσε να μου το δείξει κι αυτό σερνόταν στα πατώματα
(τα οποία παραδόξως παραμένουν καθαρά, παρ' όλο τον συγχρονισμό των πανελληνίων της Ελένης και της δικής μου αναπηρίας)
ως νυφικό.
(τα οποία παραδόξως παραμένουν καθαρά, παρ' όλο τον συγχρονισμό των πανελληνίων της Ελένης και της δικής μου αναπηρίας)
ως νυφικό.
έτσι, άνοιξα την "Κλειώ"
(έπιπλο που μας είχε χαρίσει η συγχωρεμένη πλέον κυρία Κλειώ και που σ' αυτήν χρωστά το όνομα του)
κι αφού έβγαλα το κουτάκι με τις καρφίτσες τη φώναξα, να έρθει για να της βάλω σημάδι για κόντεμα.
(έπιπλο που μας είχε χαρίσει η συγχωρεμένη πλέον κυρία Κλειώ και που σ' αυτήν χρωστά το όνομα του)
κι αφού έβγαλα το κουτάκι με τις καρφίτσες τη φώναξα, να έρθει για να της βάλω σημάδι για κόντεμα.
ήρθε καμαρώνοντας μέσα στο καινούριο της φουστάνι κι αφού γονάτισα μπροστά της σα να 'μουν έτοιμη να της κάνω πρόταση γάμου, άρχισα να καρφιτσώνω και να συμβουλεύω ταυτόχρονα:
"θα το πας στην κυρία που παίρνει φτηνά. πέρσυ έπαιρνε δύο ευρώ το στρίφωμα."
"ξέρω. εκεί που είχα πάει το τζην σου"
"α μπράβο!"
"ξέρω. εκεί που είχα πάει το τζην σου"
"α μπράβο!"
και δώστου έπαιρνα καρφίτσες δυσανασχετώντας, γιατί με πονούσε πολύ το πόδι μου όπως ήμουν γονατισμένη.
ώσπου αγανακτισμένη της λέω:
ώσπου αγανακτισμένη της λέω:
"δίνε μου τουλάχιστον εσύ τις καρφίτσες!"
"καλά βρε μαμά, τι φωνάζεις; πάρε"
"έτσι. και κοίτα, μη μου δώσεις καμμιά βελόνα και μας κοροϊδεύουν στα χρυσά ψαλίδια!"
"ποια είναι η διαφορά;"
"οι καρφίτσες έχουν κεφάλι"
"ααα"
"καλά, δε ντρέπεσαι; επιτρέπεται να μη ξέρεις ποια η διαφορά βελόνας και καρφίτσας;"
"ε, δεν το ήξερα. σιγά!"
"άντε, πήγαινε τώρα να δεις. σ' αρέσει εκεί που στο 'πιασα;"
"που να πάω, στον καθρέφτη;"
"όχι, στη λίμνη!"
"χαχαχα πάλι γελάσαμε"
"καλά βρε μαμά, τι φωνάζεις; πάρε"
"έτσι. και κοίτα, μη μου δώσεις καμμιά βελόνα και μας κοροϊδεύουν στα χρυσά ψαλίδια!"
"ποια είναι η διαφορά;"
"οι καρφίτσες έχουν κεφάλι"
"ααα"
"καλά, δε ντρέπεσαι; επιτρέπεται να μη ξέρεις ποια η διαφορά βελόνας και καρφίτσας;"
"ε, δεν το ήξερα. σιγά!"
"άντε, πήγαινε τώρα να δεις. σ' αρέσει εκεί που στο 'πιασα;"
"που να πάω, στον καθρέφτη;"
"όχι, στη λίμνη!"
"χαχαχα πάλι γελάσαμε"
κι έφυγε σεινάμενη-κουνάμενη.
αφέθηκα να σωριαστώ στο πάτωμα αναστενάζοντας και γελώντας ταυτόχρονα.
αυτή η αντιπάθεια για τις βελόνες και τις καρφίτσες, δικό μου έργο είναι, σίγουρα.
ενώ τα καταφέρνω θαυμάσια με κατσαβίδια, πένσες κι όλα τα συναφή, με γλάστρες, χώμα, κλάδεμα κι όλα τα της κηπουρικής, με κατσαρόλες κλπ, στη ραπτική είμαι.... σκράπας.
εντελώς όμως.
χειρότερη από μένα, δεν υπάρχει.
αυτό το παιδί ..
μόνο στα φωτογραφικά φυσάει!!
μόνο στα φωτογραφικά φυσάει!!
όμως μ' έναν αέρα.. πραγματικά εκπληκτικό!
υγ
να συμπληρώσω πως τη φωτογραφία του ποστ την έχει τραβήξει (φυσικά) η Ελένη και είναι το Ραφάκι που κάνει φούρλες στο πάρκο :))
