σαν τον δερβίση γύριζα στο σπίτι αυτές τις μέρες κι όλο κάτι έκανα.
πότε μαγείρευα, πότε σκούπιζα, πότε τακτοποιούσα και στο τσακίρ κέφι διάλεγα: πλυντήριο πιάτων ή ρούχων να βάλω;
συγύριζα λοιπόν, έπλενα, άπλωνα, μάζευα και ξεσκαρτάριζα μέχρι που αποκαμωμένη ένα απόγευμα ρίχτηκα ως πτώμα στο κρεββάτι και φώναζα έναν έναν να 'ρθει να με γιατροπορέψει.
να μου φέρουν καφέ ή pepsi max, να μου ρίξουν ένα ελαφρύ σκέπασμα, έστω, να μου τρίψουν λίγο τα κατάκοπα μου ποδαράκια.
ματαίως όμως!
ο Χρόνης κοιμόταν τον ύπνο του αδειούχου, το Ελενάκι άκρως απασχολημένο δε βρισκόταν καλά καλά στο σπίτι και το Ραφάκι καταδέχτηκε μεν να έρθει, έτοιμη όμως την είχε τη δικαιολογία: "δε μπορώ τώρα, έχω δουλειά!"
τι είδους δουλειά είχε, αυτή κι ο Χάρρυ Πότερ το ήξεραν..
αγανάκτησα!
"εμ εδώ είναι σαν τους τρεις Σωματοφύλακες!" φώναξα "αλλά απ' την ανάποδη! όχι ένας για όλους κι όλοι για έναν, αλλά ένας για όλους και κανένας για τον ένα!"
ανακάθισα στο κρεββάτι
"να σου πω κάτι όμως; αν ξεκινούσα τη ζωή μου τώρα, ούτε γάμο θα 'κανα, ούτε παιδιά, ούτε τίποτα! ακούς; τίποτα! μόνο θα 'χα μια καριέρα ΝΑ! θα ζούσα σ' ένα σπίτι ΝΑ! και θα σου 'λεγα 'γω μετά!"
το Ραφάκι με κοίταζε πληγωμένο, έτοιμο να δακρύσει.
"τι με κοιτάς; τώρα δεν έχεις δουλειά; άντε, πήγαινε μέσα, άντε!" ειρωνεύτηκα κι έπεσα πίσω στα μαξιλάρια, ξεφυσώντας τον αέρα του δικαίου.
μετά από μισή ώρα μπήκε ξανά στο δωμάτιο.
στα χέρια κρατούσε μια κάρτα.
την άφησε πάνω στο γραφείο και βγήκε με τους ώμους σκυφτούς λες και κουβαλούσε όλο το βάρος του κόσμου.
έσκυψα στο γραφείο και διάβασα:
"Για ΜΑΜΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ"
Για ΜΑΜΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ
Αγαπητή Μαμά
Σε ξέρω χρόνια και θέλω να σε ρωτήσω: Αμα ήσουν και πάλι μικρή και είχε την ευκαιρία... θα ήθελες να είχες εμένα;
Αν όχι στον λόγο μου θα είμαι καλό παιδί και κλαίω τώρα.. Σε παρακαλώ άλλαξε γνώμη και ξέρω τα πάντα για 'σένα!
Είσαι διαβήτης, σου αρέσει το πορτοκαλί, από παγωτό καραμέλα με Συρόπι θέλεις να σου ρίξω στον τάφο σου, σου αρέσει το Riders on the Storm και αυτός που το τραγούδαγε πέθανε γιατί η κοπέλα του του έδωσε παραπάνω δόση. Ξέρω ακομα κι ότι σου αρέσουν τα Αντρικά Μπουφάν, δεν σου αρέσει η λέξη "αερόπλανα" έχεις μανία με τις ταινίες με τους εξωγήινους και φοράς πάντα αθλητικά (παπούτσια).
Ξέρω πολλά ακόμα αλλα θα πάρουν χρόνια.
Γι' αυτό σε παρακαλώ σε λατρεύω!
Ορίστε μια Αφιέρωση τι κάναμε το καλοκαίρι.
κι ήμουν ζωγραφισμένη στην κούνια στην Αίγινα, να πηγαίνω πάνω κάτω και να τραγουδάω -τι άλλο;- riders on the storm.
.................................................................
να λοιπόν ένας τρόπος να φεύγει η κούραση μεμιάς
να κι ένας άλλος, για να παρηγοριέσαι με το διαβήτη που σου 'ρθε κατακέφαλα: παγωτό με σιρόπι καραμέλα όταν πια θα 'σαι αλλού..
να κι ένας ακόμα, για να γνωρίσει το παιδί σου τον Jim Morrison και να αποτυπωθεί στη μνήμη η ζωή όταν φεύγει τόσο άδικα..
και κυρίως, να ο μοναδικός τρόπος, για να βεβαιώνεσαι πως ό,τι έχεις κάνει είναι απολύτως σωστό
και πως, χίλιες ζωές αν ζούσες ακόμα
ακριβώς τα ίδια θα έκανες..
